Her gün tekrar eden bir oyun… Hiç bir değişiklik olmadan. Ne başlangıcı farklı ne de sonu. Her yeni bir günde, başlama düğmesine basan, bilmediğin bir güç. Ve hiçbir surette başlangıca engel olamayan sen. Her oyunun sonunu bildiğin halde, “belki bu kez değişik bir son olur ” umuduyla her gün yeniden aynı oyuna başlayan hapsolmuş bir beden… Kukla misali… Elleri, ayakları, tüm bedeni iplerle kontrol ediliyormuşçasına hareket eden… Okumaya devam et →