Ne Oldu?

Sana gülmemek için kendimi zor tutuyorum biliyor musun? Gerçi etrafında o kadar çok gülen var ki sana, bari ben daha fazla senin üstüne gelmeyeyim… Fakat sana her zaman net konuştum; bu kez de aynısını yapacağım.

Ne oldu; bir, iki, üç, otuz, doksan, yüz elli, bilmem kaç günler? Kahkaha atmayacağım diyorum ama atıyorum lütfen kusuruma bakma. Neyse en azından birler, onlar ve yüzler basamağını yeniden pekiştirmiş oldun ilk okul yıllarından sonra bu geçen sürede. Şimdi sırada ne var havuz problemleri mi? Her gün açıp fotoğraflara baktın, sabah uykundan uyandın, gece uykuya daldın. Görebildin mi bari gerçeği? Yok dur; gerçeği aylardır bal gibi gördün, görebildin mi bari görmek istediğini… Hani rüyalarda görüyorsun ya onu sürekli. Ben sana söyleyeyim; hepsinin bilimsel bir açıklaması var. Bütün gün Kate Upton’ı düşün bak bakalım rüyanda kimi göreceksin. Yani aylardır kurduğun hayaller, gördüğün rüyalar, düşlediğin şeyler, o gelecek dediğin günler hepsi koca bir yalanmış değil mi? Ah koca aptal ah. Aylardır bütün çevren sana bas bas bağırmadı mı? Aylarca gerçek gün gibi gözünün önündeyken, neden ümitlerine hayallerine bağlanıp kendini yıpratıp durdun? Bu kadar mı sevdin? Bu kadar mı değer verdin? Yoksa herkesin dediği gibi boşa kürek çektiğini bile bile bir bataklığa mı saplandın? Bunca zaman sonra şimdi doğruyu söyle de bilelim… Sana zerre değer vermeyen biri için aylarca çile çekmeye değdi mi? Yalan sözlerle zamanında sana kendini değerliymişin gibi hissettiren vicdanı bile olduğu şüpheli biri için her gece acı çektiğine değdi mi? Doğru tanıdığını sandığın ama aslında çok yanlış tanıdığın birine her şeyden fazla değer verdiğine değdi mi? Söylesene; bunca yaşadığın şeyden sonra, kendini değerli hissettin mi? Konuşsana ah Onur; aylarca gece yatağa yattığında akan göz yaşlarına değdi mi?

“Keşke değdi diyebilseydim…”

Sevgilerle…

“Onur SUSAN”