Daha ne kadar kandıracaksın kendini?

Bir şey değişti mi küçük çocuk…

Sessizce çığlık attında ne oldu her gün?

Kim duydu seni,

Saydığın günlerle kaldın küçük çocuk…

Rüyalara daldın gecelerce,

Gözlerini açtın umuda kezlerce,

Ne gördün söylesene küçük çocuk?

Sanıyor musun büyüyorsun,

Sanıyor musun unutuyorsun,

Her gün farklı bir şekilde kandırıyorsun kendini,

Yapma, aç artık gözlerini aptal çocuk…

Ne gerçekte vardı o, ne de bir rüyada,

Olsaydı zaten yanındaydı o, küçük çocuk…

Günlerdir görmezden geldin,

Aç gözlerini, kapatma gör gerçekleri,

Sözleri hep sahteydi, sanma ki gerçekti,

Hayaller olsaydı gerçek; küçük çocuk,

Çoktandır o seninleydi…

Şimdi gözlerini yumma vakti,

Düşlerinle baş başa kalma vakti…

Sen yine de dinleme beni;

Bırakma sakın, sıkıca tut o hayalleri…

Belki gerçek olur,

Görürsün yeniden o büyülü gözleri.

Sevgilerle…

“Onur SUSAN”