19

• Geçmiş olsun…
• Geçmiş olsun derken?
• Yeni uyandım… (20:16)
• Günaydın!
• Bir aksilik olmazsa sana saracağım artık.
• Dışarıdayım bende bu akşam. Ama ara ara eşlik ederim sarmana…

15 Mart akşamının sakin saatlerini bu sohbetle geçirmiştim sevgili dostlar… Yaşamıma anlam katan biriyle WhatsApp sohbetimiz böyle başlamıştı. Sonraki zamanlarda neler yaşayacağımı bilmeden masumca konuşmuştum onunla…

… Hiç büyüyemedim. Hep çocuğu yaşattım içimde. Ama bildiğin odunum. O ayrı bir konu.
– Çocuklar bir tık odundur ama zaten ya. Netlerdir. Dolambaç, taktik bilmezler.

“Demişti halbuki bana o zamanlarda. Daha en başından itiraf etmiştim yeri geldi mi ne kadar çocuk olabildiğimi. Duygularımın saf ve temiz olabildiğini. Sevdiğim zaman sadece kalbimle sevebildiğimi…”

Onsuz geçen koca bir 19 günün ardından artık ne yapacağımı bilmeden dolanıyorum etrafta. Sürekli onu hayal edip, sürekli hatıraları canlı tutmaya çalışıyorum kafamda. Neyle meşgul olursam olayım bir şekilde sonunda onu düşünürken buluyorum kendimi. Ne aklımdan çıkarabiliyorum onu ne de kalbimden sevgili dostlar.

Bir şeyler yazmaya çalışıyorum belki rahatlarım diye, onu bile beceremiyorum. Daha ne kadar bu şekilde sürecek tahmin edemiyorum. Onsuz koca bir hiçmişim gibi hissediyorum. O sanki sadece rüyamdaki biriymiş gibi hissediyorum. Çıkmazlarda kaybolmuş gibi, bir o yana bir bu yana koşup duruyorum amaçsızca. Sanki yolun sonunda ona kavuşacakmışım gibi boş hayallere dalıp duruyorum.

Gücüm gittikçe tükeniyor dostlar. Asla vazgeçmeyeceğim biliyorum ama dayanacak gücü nereden bulacağımı şu an için kestiremiyorum.

Bir rüya görüyorum sadece. Güzel bir yüz, huzur veren bir ses… Ama ne dokunabiliyorum, ne de hissedebiliyorum. Çünkü bir rüya görüyorum sadece.

Sevgilerle…

“Onur SUSAN”