Nasılsın sırdaşım? Bir kaç gündür seninle sohbet edemedim. Seninle beraber gökyüzündeki yıldızlara bakamadım. Ya da önümüzden geçen arabalara. Gerçi dün bir ara yakınına geldim. Ama uğrayamadım sana. Lütfen kusura bakma. Bu güneymiş demek ki. Bak yine geldim ve seninleyim.
Hani sana sürekli soruyorum ya, biter mi bu özlem diye? Sende cevap vermiyorsun bana. Sessizce duruyorsun. Bak bugün de aynı soruyu sordum ve yine beni cevapsız bıraktın. Ama olsun. Belki de senin bu sessizliğini seviyorum ben. Güneş o kadar güzel vuruyor ki üzerimize, hafif bir rüzgar eşliğinde… Çok rahatsız etmeyeceğim seni söz veriyorum. Gördüğün gibi bugün yine yalnız başıma geldim yanına. Zaten çoğu zaman da yalnız gelmiyor muyum? Kim bilir belki de kızıyorsun bana onunla beraber yanına geldiğimde? Söylesene? Gerçekten kızıyor musun? Neden bu kadar sessizsin ki… Keşke bir şeyler anlatabilsen bana.
Özlem diyorduk. Daha doğrusu ben diyordum. Seni sürekli ziyaret etmem özlemimi giderir mi sence? Yoksa daha fazla yıpranmama mı sebep olur? Doğrusunu söylemek gerekirse, günlerdir çözemedim bunu sırdaşım. Ne sabah saatlerinde ne akşam saatlerinde, seni her ziyaret ettiğimde bana iyi mi geliyorsun yoksa kötü mü bilemedim…
Hani her yerde anılarım canlanıyor ya? Seninle beraberken daha fazla hatıra canlanıyor beynimde… Düşünsene ona üç dört adım varken ulaşmama… Düşünsene onun o kadar yakınındayken… İçimdeki o yoğun duygu fırtınalarını anlayabiliyor musun? Tabi ki anlayamıyorsun. Çünkü sadece beni dinliyorsun. Belki de bu şekilde bana destek oluyorsun. Ama her ne olursa olsun minnettarım sana. Bana hep destek oluyorsun.
Fark etmedim sanma, bir kaç kez onunla beraber yanından geçerken sen de yalnızlığın ne olduğunu hissettin değil mi? Ne kadar zor bir şey olduğunu? Ama benim kadar zorlanmadığına eminim. Çünkü sen sadece bana özel değilsin, herkese aitsin. Fakat sana bir sır daha vereyim mi sırdaşım… Ben sadece ona özelim. Her ne kadar onun için önemli olmasa da.
Özlemek suç değil öyle değil mi sırdaşım? Sevdiğini sadece 30dk görebildiğin, onu sadece 1dk koklayabildiğin, ona sadece 30sn dokunabildiğin bir dünyada… Suç değilse neden ceza çekiyorum ben sırdaşım? Farkında olmadığım ne suç işledim de bunların cezasını çekiyorum?
Eğer konuşabilecek olsaydın, bana gülüp geçecektin biliyorum… Yanında boş boş oturup gökyüzünü seyrettiğim için gülecektin. Boş hayallere daldığım için gülecektin. Deli gibi seni ziyaret ettiğim için gülecektin. Olsun. Bunlardan alınacağımı mı sanıyorsun? Ona yakın olmanın verdiği huzuru sen nerden bilebilirsin ki? Senin yanındayken onunla ilgili sana açmadığım hayalleri, hatıraları, anıları sen nereden bileceksin ki? Her şeyi anlattığımı mı düşünüyorsun sana? Yanılıyorsun sırdaşım…
Bugün için tekrar teşekkür ederim sana. Yine dinledin beni sessizce. Ben sana onu anlattıkça sen sabırla dinledin beni. Hiç bir serzenişte bulunmadan dinledin beni. Hayallerimi, duygularımı, hatıralarımı… Bir çok şeyi paylaştım onunla ilgili. Bir çok şey anlattım sana onunla ilgili. Ve sen tek bir kötü kelime etmeden sabırla dinledin beni.
Teşekkür ederim sırdaşım… Söyle ne olur bana;
Bitecek mi bu özlem?
Sevgilerle…
“Onur SUSAN”
Düşüncelerim ve Ben 