Sular da eskisi gibi soğuk değil… Dün gece bir rüyadaydım. Asla uyanmak istemediğim bir rüyada. Gerçek olmadığını biliyorum. Gözlerimi açtığımda hala rüyanın içindeydim. Bir an gerçek bile sandım itiraf etmeliyim. Saatler geçti üzerinden ama hala düşünüyorum; gerçek miydi yoksa rüya mıydı diye…
Sadece nefes alıyordum rüyamda.
Huzur dolu bir bedendeydim.
Derin derin nefes alıyordum.
Dünyanın en güzel kokusunu içime çekiyordum.
Kalbim heyecandan ritimsiz atıyordu.
Ara sıra gözlerimi açmaya çalışıyordum.
Karanlık ve sessiz.
Ama o beden… O koku…
Biliyordum rüyalar son bulur her zaman.
Son bulacağını düşündüğüm an korkuyordum.
Ve yeniden derin bir nefes alıyordum.
Ellerim ve vücudum terliyordu heyecandan.
Yeniden derin bir nefes alıyordum.
Ve yine o büyüleyici koku.
Bu kez daha fazla heyecanlanmaya başlıyordum.
Rüyadaki bedeni tanımaya çalışıyordum.
Evet tanıyordum.
Ama gerçek olmadığını da biliyordum.
Bir rüyaydı bu sonuçta.
Bazen dokunuyordum ona.
Hem huzur doluyor, hem de korku doluyordu bedenim.
Huzur ona her dokunduğumda.
Korku geçen her dakikada.
Derin bir nefes daha…
Bazen kısık bir ses duyuyor gibi oluyordum.
Karanlık odada.
Cevap veriyordum.
Sımsıkı sarılıyordum ona.
Sanki gözlerimi açınca kaybolacakmışçasına.
Yalvarıyordum rüyamda Tanrıya.
Ne olur uyandırma sakın beni bu rüyadan.
Kalbim saçmalamaya başlıyordu yeniden,
Bedenimde bir nefes hissettiğim anda.
Hareket bile etmiyordum rüyamda.
Belki zaman durur sanıyordum,
Böylece hiç bitmezdi bu rüya.
Derken gözlerimi açıyorum gerçek hayata…
Gözlerim açık boş boş bakıyorum etrafa.
Aklımda sadece gördüğüm rüya.
Hafif bir acı duyuyorum o anda.
Yalnız başıma, boş bir yatakta…
Sevgilerle…
“Onur SUSAN”
Düşüncelerim ve Ben 