Artık Özgürüm Yulia

Bu yazımı sana tamamen farklı bir kimlikle yazıyorum Yulia. Artık kağıt üzerinde de bekarım. İçimden son bir kez senin için yazmak geldi. Aklım yerinde değilken, hayatım anlamını yeni yeni kazanmaya başlıyorken…

Çok kısa bir hikaye paylaşacağım seninle Yulia. Bir gün hiç bilmediğim bir semtte sevimli bir parka gittim sevdiğim kızla. Hani şu salıncak ve kaydıraklı olan, çocukların oynamayı çok sevdiği mahalle parkı. Sevdiğim kız elimi tutuyordu. Akşam saatleriydi. Çok ama çok uzun zaman önceydi. Çok net hatırlayamıyorum. Neyse önemli de değil zaten. O akşam sevdiğim kız benden bir istekte bulundu. O isteği hala çok net hatırlayabiliyorum. Önümüzde büyük bir engel vardı ve o engeli yok etmemi istiyordu. Ona söz verdim Yulia. O engeli yok edeceğime dair söz verdim. Sevdiğim kız da bana, engel yok olunca her şeyin çok daha güzel olacağını söylemişti…

Artık özgürüm biliyor musun Yulia. Nasıl denir bilmiyorum. Bekar mı? Boşandı mı? Yalnız mı? İnan bana nasıl bir terim kullanıldığını şu an aklıma getiremiyorum. Çünkü aklım pek yerinde değil. O sevdiğim kıza da engelleri aştığımı, artık sadece ona ait olduğumu söyledim… Peki inanır mısın bilmiyorum ama o ne yaptı? Hiçbir şey… Evet hiçbir şey Yulia. Çünkü sonradan anladım ki, meğer ben onun için koca bir hiçmişim.

Bir erkek için sevdiği kadının gözünde kocaman bir hiç olmak nedir, hiç düşündün mü Yulia? Sakın düşünmeye çalışma. Düşünmesi bile iğrenç bir durumken, gerçekten öyle olduğunda neler hissettiğimi biraz tahmin et sadece. Umarım senin sevdiğin, sana asla bu şekilde davranmaz Yulia. Çünkü sen mükemmel bir kadınsın. Ve eminim sen de sevdiğin insanı asla koca bir hiç olarak görmezsin. Ona değer verir, onun için fedakarlıklarda bulunursun… Zaten yapıyorsun, bunu hissedebiliyorum.

Eda’ya içimi döktükten sonra, sana da son kez farklı bir kimlikle içimi dökmek istedim Yulia. İşte ben böyle duygusal bir erkeğim. Sevdiğim kadın için fedakarlıklarda bulunup, onunla güzel bir gelecek yaşayabilmek için çabalarken, o kadın benim var olduğumu bile bana hissettirmedi. Bırak onun sevdiği adam olabilmeyi, sanki beni hayatında hiç görmemiş gibi bir davranış sergiledi. İşte koca bir HİÇ olmak böyle bir şey Yulia. 

Evet, son kez benim sevdiğim kadına dönersek… Sana da bir sır vermek istiyorum Yulia; o kadın gerçek değilmiş meğer. Korkunç bir rüyadan ibaretmiş. Meğer onun ne elini tutmuşum, ne onunla sahilde yürümüşüm, ne de ona sarılıp onu koklamışım… Aslında en fazla koyan da ne biliyor musun? Meğer bana “sevdiğim adam” diyen bir kadın bile yokmuş ortada… Hepsi gece yatağa yatıp gözlerimi kapattığımda gördüğüm rüyalardan ibaretmiş.

Melek Yulia, umarım bu satırlara bir gün bir yerlerde denk gelir de, okuma fırsatı bulursun. İnanmıştım; o kadının gerçek olduğuna, yaşadıklarımın gerçek olduğuna, kulağıma fısıldadığı sözlerin gerçek olduğuna. Sonra gözlerimi açtım ve; gördüğüm, duyduğum her şeyin koca bir rüya olduğunu anladım. Boş boş tavana baktım… Dakikalarca, gözlerim yaşlı.

Gördüklerim bir film, sevdiğim kadın da bir oyuncudan ibaretmiş Yulia. Profesyonel bir oyuncudan… Ruhsuz, kalpsiz ve iki yüzlü bir oyuncudan…

Sevgilerle…