Şampiyon Ekip Geç CAN’landı

Bir rakip düşünün kalesinde DoğucanGym yani Casillas, defasında Ejder hoca yani Piquet, yanında Bayram Balin nam-ı diğer Rio Ferdinand… Orta saha Emin kısaca Zidane, yanında Engin; o da Xavi… Ve forvet hattında bir fırtına… Amca! Evet yanlış okumadınız, Amca. İşte böyle bir rüya takım düşünün…

Ve o rüya takım karşısında ise biz… Halkın takımı. Zar zor bütçeyle kadrosuna Messi’yi katabilmiş ama diğer oyuncuların ise, halkın bağrından binbir emekle ve gururla futbola kazandırdığı bir kadro. Kalede komando Sedat, geri ikilide Yunan heykeli Çağdaş ve Yaşlı Onur… Onların önünde sevimli hayalet Casper Enis, ve ileride MESSI. Evet doğru tahmin ettiniz. CAN hoca. Rüzgarın oğlu, ateşin evladı, karanlığın efendisi.

Maç öncesi aradaki güç farkı muazzamdı. Fakat biz maç öncesi and içmiştik. Ekip olarak inanmıştık. Tek vücut olup elimizden gelenin en iyisini yaparak bu maçı kazanacaktık. Günlerdir bunun için çalışıyor, ekip olarak sürekli toplantılar yapıyorduk. Antrenmanlar inanılmaz yoğun ve yorucu geçiyor ancak inanıyorduk. Maç günü soyunma odasında son kez bir araya geldiğimizde birbirimizin gözlerinin içine baktık ve bu maçı almaya and içtik. CAN hoca maç öncesi konuşmasını yaptı ve yeşil sahanın yolunu tuttuk. Herkes nefesini tutmuştu. Rakip ise kendinden emin bir şekilde yüzlerinde inanılmaz bir ifadeyle bize bakıyordu. Şunu söylüyorlardı bize; “ kaçınılmaz son sizi bekliyor! Sizi ezeceğiz… “

Ve hakem düdüğü çaldı. Yelek giymemek için ilk golü atmamız gerekiyordu. Muhteşem bir baskı ile ilk golü bulduk. İlk golün sonrasında yoğun bir baskı ile skoru 4’e getirmesini bildik. Ve o an rakibimiz Rüya takım, bizi hafife aldığını anladı ve gerçek gücünü ortaya koydu. Üst üste yoğun ataklar ve goller bularak skoru berabereye kadar getirdi. Bizim akınlarımız golsüz sonuçlanıyor, DoğucanGym kaleyi bir panter misali gole kapatıyordu. Her yerdeydi. Doksana giden topları çıkartıyor, alt direğe giden toplarda uzuyor sanki kaleye duvar örmüş misali bize tek bir gol atma fırsatı dahi vermiyordu.

Rüya takım farkı açmaya başlamıştı. Ejder hoca defansda kimseye geçit vermiyordu. Bayram Balin, CAN hocayı tekmeleriyle bezdirmişti. Emin muhteşem tekniğiyle top dağıtıyor, ileride Engin ve Amca işi bitiriyordu. Fark 5’e çıkmıştı bile. Halkın takımı olarak bir şeyler yapmamız gerekiyordu ancak yapamıyorduk. CAN kaleyi şut yağmuruna tutuyor, fakat direkler ve DoğucanGym gole izin vermiyordu. Evet bu gece kesinlikle gün bizim için hezimetle sonlanacaktı. İlk defa yenilgiyi tadacaktık… Ta ki…

O an yeniden gözlerimde CAN’landı. Ve sahneye Messi çıktı. Can hoca uzakten çektiği bir mermi ile kalesini gole kapatan DoğucanGym’i avlamasını bildi. Rüya takım bu gole şaşırmıştı. Hayır bu gerçek olamazdı. Yoksa gücümüz geri mi geliyordu. Maçın başında kurduğumuz baskıyı yeniden kurduk ve fark bir anda 1’e indi. Rüya takım arasında çatlaklar oluşmaya başlıyordu. Yorulmuşlardı. Birbirlerine kızmaya başlıyorlardı. Ve biz motive olmaya başlamıştık. Ve maçın bitmesine sadece 10 dakika kalmıştı…

Ama karşınızdaki muhteşem oyunculardan kurulu bir rakip olunca onları yenmek hiç de kolay olmuyordu. Fakat biz günlerdir bunun için çabalıyorduk. Maç içinde ekip olarak bir anda tekrar ruhumuz birleşti. Tek bir güç halini alarak öne geçmesini bildik. Farkı 2’ye çıkardık. Ama güçlü rakibimiz farkı tekrar 1’e indirdi. Son 5 dakika kala karşılıklı gollerle 1 farkı korumasını bilerek sahadan galip olarak ayrıldık.

Güçlü rakibimiz Rüya takım hala şoktaydı. Bu yenilgiyi beklemiyordu. Bu asla olamazdı. Halkın içinden çıkmış, kum sahalarda antrenmanlar yaparak buralara yükselmiş bir kadro onları yenemezdi. Ancak ortada bir gerçek vardı. MESSI bizimleydi ve maç 60 dakikaydı. Ve 60 dakika sonra galip gelen CAN hoca’lı, inanmış ve tek yürek olmuş halkın takımıydı. Ve biz Şampiyon ekip olarak namağlup serimizi devam ettirmesini bildik. Çünkü biz en iyisiydik.

Sevgilerle…