Mesafeler

Şu an sadece rüyalarımda olduğun için benim rüyamsın.

Yıllar önce sormuştum sana hatırlar mısın? Kalplerimiz arasında mesafeler mi var diye? Onlarca kilometre, yüzlerce ya da aramızda uçurumlar mı var diye? Ne çabuk geçiyor zaman rüyam, insan anlayamıyor hayatı boyunca. Geçen bunca zaman sonunda mesafe diye bir kavram bile kalmadı aramızda senin için. Ama benim için değil. Unutulur denen şeylerin basit olduğu, hayat boyu unutulmayacakların ise özelden öte olduğu bu dünyada, Rüy(A)m 1 ya da Rüy(A)m 2 diye, her halinle kalbimin tahtına koyduğum birisi nasıl unutulur? Sahi mesafe demişken; bir gün yine bir yabancı gibi karşıma çıkacak mısın? Dünya küçücük belli mi olur? Belki de bu kez yalnız çıkmazsın karşıma. Hani sana hep söylerdim en büyük korkum diye; seni el ele biriyle görmek. Kim bilir korkularla yüzleşeceğim zamanlar da gelecektir belki de. Ama benim umutlarım yaşam savaşına devam ediyorken böyle bir ihtimali aklıma dahi getirmiyorum rüyam. Tüm gerçekliğinle bir şekilde sana kavuşacağım günü bekliyorum. Şu an sadece rüyalarımda olduğun için benim rüyamsın. Gözlerimle göremiyorken, seni tüm bedenimde hissediyorken, her yeni güne heyecanla uyanmama vesile oluyorken rüyamsın… Sana yeniden dokunduğum o gün ise yine aynı şekilde vazgeçilmezim ve en değerlim olacaksın. Bu sebeple mesafeler ne olursa olsun bir gün gelecek ve rüyam yeniden gerçek olacak. Bir gün gözler yeniden sevgiye, aşka uyanacak. Rüyam dön gel’lerin yerini yeniden seni seviyorum’lar alacak.

Hayatı besleyen umutlar ve hayallerdir. Rüyalar gerçek olması beklenenlerdir. Her gözünü açtığında; acaba bu gün o gün mü diye bedenini saran akıl almaz özlemlerdir…

Bir gün…

Sevgilerle…
“Onur SUSAN”