Bu kalp; sevgi ve aşk dedi her günün sonunda…
Yalan bile olsa,
İnanmak ister insan hayalinin gerçek olacağına…
Kapatır gözlerini her gece yastığa başını koyduğunda,
Bir adım daha yaklaştığını sanır o büyülü “rüyasına.”
Biliyordur aslında,
Gözlerini açtığında aynı gerçeğe uyanacağına,
Fakat asla umudunu yitirmez,
Sadıktır kalbindeki inanca.
Ve sabırla bekler o anı,
Kezlerce tadacak olsa bile aynı acıyı,
Vazgeçmez,
Çünkü kalbiyle inanır Rüyasına.
Bu kalp; sevgi ve aşk dedi her günün sonunda…
Yok oldu rüyalar; gözler yeniden kapandı, her kapanışta yol aldı yeni bir umuda…
Fakat geriye kalan, onca zaman sonunda; ufacık bir umut, kırılmış bir kalp ile karanlık boş bir oda.
Sevgilerle…
“Onur SUSAN”