Ah be

Bir resim çizmek geldi içimden. Önce bir dünya çizdim kendime. Ve o dünyada yaşamını sürdüren tüm hayvanları ve bitkileri çizdim becerebildiğim kadarıyla. Kullanabildiğim kadar hayal gücümü kullanmaya çalıştım. Aklıma gelen tüm güzellikleri elimden geldiğince ifade edebilmeye çalıştım. Pek de becerebildiğimi söyleyemem…

Öyle ya da böyle hazırdı dünyam. Rengarenk çiçekler, parıltılı bir güneş, masmavi bir gökyüzü ve geriye kalan tüm güzellikler…

Bir eksik vardı fakat bu resimde…

Elimde kalemim düşünmeye başladım öylece. Neyi çizmem gerek diye düşündükçe, istemsizce başladım bir profil çizmeye. Gözlerim kapalı, adım adım oluşturmaya başladım renkli dünyamın en güzel objesini çizmeye.

İlk başta ne çizdiğimi anlayamadım. BELİRSİZLİK ismini verdim çizdiğim şekle.

Devam ettim, gözlerim kapalı çizmeye. Açtığımda gözlerimi, pencereden aşağıya bakan bir insan gördüm resimde; PİŞMANLIK ismini verdim gördüklerime.

İstemsizce devam ediyordum dünyamı şekillendirmeye, ona bir anlam yüklemeye… Yeniden baktım çizdiğim şekillere; buz gibi gözler gördüm karanlık bir gecenin içinde. İŞKENCE adını verdim bu kez de çizdiğime.

Yeniden kapattım gözlerimi, artık durmuyordu ellerim… Ne hissettiğimi bile anlamıyordum kalemim renkli dünyamda delicesine hareket ediyorken. Bu kez merakla açtım gözlerimi ne çizdiğime bakmak için, heyecan içinde… Gülen bir yüz gördüm, büyüleyici gözleriyle; RÜYA adını verdim bu kez çizdiğime.

Kapattım gözlerimi yüzümde gülümseme ile, bu renkli dünyam daha da güzel olmalı dedim; başladım yeniden çizmeye; hayaller içinde… Açtığımda gözlerimi, baktım çizdiğim şekillere… Acı veren kelimeler gördüm kor alevlerin içinde; CEHENNEM adını verdim bu son gördüklerime…

Tüm çizdiklerim farklı bir şeyi anlatıyorken başladım çizdiklerimi yavaş yavaş birleştirmeye. Gerçekten de bir silüet oluşmaya başladı belli belirsiz renkli dünyamın içinde. Ben çizmeye devam ettikçe silüet daha da belirgin olmaya başladı, insan resmine benzer bir halde. Bir isim vermek istedim haliyle bu yüze…

Bir numara olsun dedim önce; sonra biraz durup düşündüm kendi kendime. Eğer bu bir numara ise, iki numarası da olacaktır kesin dedim, vazgeçtim bu yüze isim verme işine. Ne bir numara ne de iki dedim kendi kendime. Bu yüzü zaten tanımıyorsun, bırak renkli dünyan bir isim koysun bu güzel yüze.

Acaba renkli dünyam bu yüze ne isim koyabilir diye düşünüyorken; birden anladım ellerimin istemsizce çizdiği bu yüzün isminin ne olduğunu birden bire…

KADIN dedi içimden bir ses, gizlice. Ve ekledi hemen;

“Çizmedi bu yüzü ellerin, uzvu var mı ki çizebilsin kalbin…”

Sevgilerle…

“Onur SUSAN”