Beyaz bir gül misali; onu derin derin içine çekince, bedeninin her hücresinde yaşamı hissediyorsan sen. Dokunduğunda saçlarına, yetmiyorsa sevmek her telini ayrı ayrı, son bulmak istemiyorsa buseler. Baktığında o büyülü gözlere; gerçek değil rüya ise, volkan olmuşsa kara bir sevda yüreğinin çiçek açan bahçelerinde. Kavuşunca elin onun eline, diz çöküp önüne af diliyorsa mevsimler. Varlığı sana hayat, yokluğu büyük bir ızdırap…