Bir pazar günümü sabahtan akşama kadar dile getirmek istedim… Şu güzel yaz günlerinde -2. Katta mesai yapıyor olmak kesinlikle üzücü. Ancak güzel yanları da yok değil.
C.tesi günleri izinli olduğum için gelenektir gece çok geç yatarım. Ya film izlerim, ya internette dolanırım ya da neyse… Yapacak şeyler elbet oluyor C.tesi geceleri. Bundan dolayıdır ki Pazar sabahları miskin ve tembel uyanırım. Kendimi o an hiç sevmem. Nefret ederim kendimden. Gözlerim şişmiştir. Başım zonkluyordur…
Bu zor ve sinir bozucu dakikalardan sonra ilk işim kahvaltımı yapmak ve sonrasında mesaim için kişisel bakımlarımı tamamlamak olur. En sevdiğim anlar ise duş aldıktan sonra saçlarımı kurutmak ve ayakkabılarımı son bir kez temizlemek olur. Neresi güzelse bunların?
Ve yine her zamanki gibi mesaiye geç kalırım. Havalar da sıcak ise otobüste bunalırım. Ama iPod’umdaki Metallica müzikleri ile keyiflenir sıcakları biraz olsun unuturum. Taksim’de otobüsten indikten sonra etrafımda olan bitenlere göz ucuyla baka baka iş yerime giderim.
Hava güzel ise Fitness boş olur. Ben de İş takip dosyalarıma göz atarım. Gelecek misafirlerimi gözden geçiririm. Satış raporlarımı kontrol ederim ve h.içi kimleri davet edeceğim onlara bakarım. Pazar günlerini bazen severim bazen nefret ederim. Satış konusunda kıtlık yaşanan bir gün olduğu için nefret ederim. Ama sakin geçtiği için severim.
Neyse akşam olur mesai bitimi yaklaşır. Bende de hazırlıklar başlar. iPAD’imi çantama koyar. iPhone’umu cebime koyar, iPod’umu da kulağıma takar otobüs durağının yolunu tutarım. Ve işte sevmediğim anlardan birini daha yaşarım. Otobüs durağı semt pazarı gibidir. Koşturanlar, bağıranlar, etrafı kesenler, ayarı bozuklar…
Sağ salim otobüse de bindikten sonra eve varır, çöpleri atar ve MAC’imi açarım. Günlüğüme notlarımı yazdıktan sonra ertesi gün için spor çantamı hazırlar ve biraz TV izledikten sonra uykuya dalarım…
Düşüncelerim ve Ben 