Ne yoruyor bizi? Yaşanmışlıklar mı? Hüzünler ve kederler mi? Özlemler mi? İş mi ilişki mi? Zaman su gibi akıp gidiyor ve günler hızla birbirini kovalıyor. Arkamıza bakacak fırsatı bile bulamıyoruz bu koşturmacanın içinde. Ya da bulmak istemiyoruz. Sonra da pişmanlıklar alıp başını gidiyor. Geçmişe, o saf çocukluğa olan özlemler. Keşke’ler. Sonra da bir kadrajın önünde, bir karenin içinde hafif bir tebessümle zihnimizde bin bir düşünce…
Mutlu görünüyorsun.
BeğenBeğen
Ne çok mutsuz ne çok mutlu 🙂
BeğenBeğen