Kadın

Saçlarımı ıslatan yağmur damlaları
Yürürken kaldırımda
O mis kokuları ağaçların,
Yapraklarının.
İsmini fısıldıyor kulaklarıma,
Ah o rüzgar,
Becerebilseydi rüzgar olmayı
Alıp götürmez miydi beni, benliğimden.
Zaman ki onca zaman,
Değdi mi aktığına.
Oturmam bu defa o banka,
Bilirim neler söyleyecek bana.
Sonbahar yaprakları
Ayaklarımın altında
Anımsatır yaşamı ve ölümü.
Yok olmak için kopmadılar mı
Can buldukları o daldan.
Kimi kavuşmuşken toprağa,
Kimisi kaldırımda ayak altında.
İstediler mi acaba,
Yok olmak?
Hayır olmaz… Hangimizde ki hak?
O kararı almaya.
Yine aynı rüzgar, fısıldadı ismini kulağıma.
Ne güçsüzmüş meğer
Kalpteki fırtınaların yanında.
Kokladım kadınımı
Hissettim kadınımı
Tattım kadınımı.
Biraz koku,
Biraz tat,
Çokça özlem,
Kadın oldu artık hayat.

Sevgilerle…
“Onur SUSAN”