Yolculuğunun son noktasıdır kelimelerin, iki dudak arası… Karşısındakini ya hüzne boğar acı verir ya da sevince boğar mutluluk verir. Çok da basittir aslında nedeni. Bazı kelimeler kalbin en sıcak yerinden yolculuğuna başlarken, bazısı da “mantık” denilen beynin en soğuk yerlerinde hayat bulur ve yola koyulur. İşte aradaki bu fark; o büyülü kelimeleri duyanın “var” olmasına ya da “yok” olmasına sebep olur. Yolculuğun sonunda geriye kalansa ya sevgi dolu bir “Aşk” ya da umut dolu bir “Özlem” olur.
Sevgilerle…
“Onur SUSAN”