Kelimeler sessizce çığlık atar oldu derinlerde bir yerde. Ne duyan var ne duymak isteyen. Kürek kürek toprak örtüldü buz gibi sözlerle, emekleyen hayallerimin üstüne. Karanlık bile meğer umutmuş bana, ne mümkün nefes almak artık bu sonsuz yok oluşun içinde…
“Onur SUSAN”