Bir Lise Anısı

Evde bu hatıra aklıma gelince kendi kendime gülüp dururum her zaman… Aslında bunun gibi o kadar çok komik olaylar yaşadık ki Lise yıllarımızda herhalde hepsini yazmaya kalksam kitap olur… Yazdığım zaman ne kadar komik olacak bilmiyorum ama o anı hatırlayınca sürekli gülüyorum. Olay şu şekilde başladı…

Tahminimce Lise 2 olmalı. Bayan bir Fizik öğretmenimiz var. Ve biz de haliyle çalışkan Fen bölümü sınıfı olan 5 Fen B sınıfıyız. Şaka şaka çalışkan değiliz. Süperler dediğimiz İngilizce ağırlıklı Fen bölümü bizden daha iyiydi. Neyse o gün Fizik sınavımız var.

Çok kısa bahsetmem gerekirse ben Vedat ile yan yana oturuyorum. Çünkü Fizik, Kimya, Matematik ondan sorulur. Adam FEM dershanesine gitmekten dershaneden plaket aldı. Tüm sınıf olarak biz Vedat’a normal günlerde Yamuk deriz. Ama sınav günleri biz ona Baba deriz. Ben ise tüm dersleri onun sayesinde geçtiğim için her gün Vedat’a Baba derim. Ayrıca evlerimiz de yakın olduğu için okula da beraber gider gelirdik. Hatta ona şiir bile yazmıştım…

Fakat sınav günü bizim haylaz Yusuf yerinde duramıyor herkese gülücükler saçıyor. Biz ilk başta anlamadık. Tenefüslerde geyik yapıyor fizik sınavına çalışmıyor kızlara laf atıp eğleniyor. Sonra anladık ki Yusuf süper Fen sınıfından Fizik sorularını almış ve o soruları su gibi ezberlemiş. Biz Vedat’a ” babacım bize sınavda yardım edeceksin değil mi? ” diye sorarken, Yusuf ise ” Yamuk Yamuk yardım istermisin sınavda? ” diye hava atıyordu…

O an çok komikti. Yine gülmeye başladım ya… Ben Vedat ile yan yana oturmuş, sırayı cam ile kazımış ve Fizik formüllerini sıraya yazmış ve de kolumuzla kapatmış sınav kağıtlarının dağıtılmasını bekliyoruz. Yusuf ise hala yerinde duramıyor “Yamuk, Yamuk” diye Vedata sesleniyordu…

Kağıtlar dağıtıldı ve Yusuftan gelen ilk ses… ” Babacım ehe Özür dilerim babacım 2. Sorunun çözümünü söyler misin? ”

Ve işte o an tüm sınıf gülmekten yerlere yatar…

Sen bizim neşe kaynağımızdan Yusuf!