Kum Tanecikleri Gibi Akarken Zaman…

Ne kadar içteniz? Sözlerimizde ne kadar samimiyiz? AY’lar yılları kovalarken, karakterimiz olgunlaşırken… Uzak hep uzakken!

Çevirin kum saatinizi baş aşağı… Seyredin o kumların incecik belden aşağı akışını. Her kum zerresinin bir parçanızı temsil ettiğini… Düşleyin. Düşlemeyin, hissedin.

Tıpkı tenin tene kavuşması gibi hissedin zamanı…

Su gibi akıp gidiyorken zaman, ne için yaşadığınızı sorgulayın. Cevabı bulamayın! Bulduğunuzu sandığınız tüm o anları çöpe atın. Hepsinin boş cevaplar olduğunu anlayın…

Anlayın ne için Var olduğunuzu!

Var olduğunuzu mu sandınız?

Yakın mı sandınız hissettiğiniz her nefesi? Kalbinize seslendiğini sandığınız o sesleri? Yakının yanıldığınız için! Yanın sahte alevlerin bedeninizi ısıttığını sandığınız için!

Koca bir yalanız, kabullenin!

Yalan sözlerin biriktiği kalplerin hayat verdiği bedenleriz…

Ne kadar samimiyiz?

Ne kadar kalpteniz, kalplerde miyiz?