Hümeyra Söylüyor

Şubat ayının son akşamına bir kala… Dingin bir gece. Bilirsiniz; plağın o cızırtılı sesini çok severim. Hafif bir uğultu da eşlik eder söyleyenin o berrak sesine. Derinlik katar hani. Tıpkı gecenin karanlığının hayatımıza kattığı gibi…

İşte öyle söylüyor Hümeyra şarkılarını bana gecenin bir yarısı, hafif bir uğultu eşliğinde. Gecenin değerine değer katarak, gündüzün kıskançlığıyla. Nefes alıp verişimizin farkına bile varamadığımız o yoğun temponun şahidi gün ışığı ömrümüzden ömür alır ya; gecenin sessizliği de durdurur ya hızla akıp giden zamanı hani…

Yalnızlık da kopkoyudur yudumladığımız kadehin içindeki kan kırmızısı şarap gibi. Bir o kadar da lezzetli gelir tadı yıllarca bu duruma alışmışlık misali. Sarhoş etmez asla. Öyle keyiflidir ki…

“Sevdim bende, ama sakın incitme…” Hümeyra devam ediyor geceye eşlik etmeye.

Evet dingin bir gece. Gecenin sessizliğinde çığlık atan; fakat kimseye sesini duyuramayan düşünceler, sebebini bilemeden zincirlerle bağlı hücrelerinde.

Belki bir gün; bakışlar eşlik eder güzel melodilere…