Bir Nefeste ON(2)AY…

9 ARALIK 2018… Ne diyeceğimi bilmiyorum… Koca bir yıl nasıl geçti inanamıyorum.

17 Temmuz 2018;
Senin yanındaki huzuru sevdim ben adam.. O huzurun içinde dert yok, acı yok, üzüntü yok, acaba mı yok, keşke yok.. Mesela keşke yok derken düşündüm de keşke ayrılmasaydık keşke biz neyiz diye sorduğumda o cevabı vermeseydin demiyorum.. Vakit buymuş.. Vakit bu acılarla deneyimlenme vaktiymiş meğer.. Her insan için farklı olan acıyı biz de farklı yaşayıp bu zamana ermişiz.. Ondandır ki keşke bile yok.. İyi ki var.. Umut var.. Bazen çok zordur o umudu yeşertmek.. Bazen gelmeyecek sanırsın yok olanı.. Bazen bir girdaptasındır yolun sonu karanlıktır.. Diptesindir iki halde de.. Bir ışık görürsün; o sana umuttur.. Karşındaki için de daha farklı umuttur.. Ama umut yeşildir, bahardır, bazen ilk bahardaki bir ağaç gibi hassas ama güçlü tutanmak için sebebi var çünkü yaz var önünde, bazen sonbahar gibi güçlü ama kışa geldiği için kırılabilir.. Umut iyi gelir.. İyi geldin adam.. Hoş geldin sevgili.. Bende başımı omzuna yaslamaya, hayata yeniden başlamaya, bağında bahçende pınarlarında içimi yıkamaya geliyorum.. Umuyorum ki hayat bana bu umuttan kopacak acılar deneyimletmez.. Umudum senin aşkın.. Ona tutunmaya geliyorum!

Yorumu sadece size bırakıyorum değerli okurlarım… Ben ise sadece bu saatten sonra şu satırları yazabilecek gücü kendimde buluyorum.

Nerede beraber tecrübe edilen o acılarımız?
Nerede keşke’lerin yerini alan iyi ki’ler?
Hani nerde dipte olduğun halde gördüğün o ışık?
Nerede bahar gibi içine dolan o umut?
Haydi şimdi söylesene;
İyi gelir değil mi insana umut?
Hoş gelir değil mi sevdiğine kalpten bağlı bir sevgili
Saf ve berraktır değil mi;
Kalbin tertemiz pınarlarının suyuyla beslenen sevgi.
Peki; Aşk’a tutunmaya gelmişken;
Yok olup gitmek miydi; kalbinin sana söylediği…

Sevgilerle…
“Onur SUSAN”