Tanrım Bir Umut Ver…

Kaçıncı defa buraya geldiğimi sayamıyorum artık.
Ama en çok da seninle beraber oturduğumuz o günleri özlüyorum.
Yalnız geldiğim her gün ızdırap oluyor çünkü bana. Dürüst olayım pek keyif vermiyor. 
Acaba evime bu kadar yakın olmasa sürekli gelebilir miydim buraya?
Bunun cevabını bilmiyorum.
Belki gelemezdim ama huzur dolduğum kadar da acı çekiyorum burada.
Sanki sen 20 adım ötedesin gibi geliyor.
Telefonum çalacak da “neredesin sen yoksa yine orada mı oturuyorsun” diyecekmişsin gibi.
Ve ben de diyeceğim ki sana “Evet aynı yerdeyim. En sevdiğim yerdeyim.”
Söylesene sevgili, yüzlerce kilometre var değil mi aramızda?
Gerçekten uzağız artık. Oldukça uzak…
Peki ya bedenlerimiz değil de kalplerimiz arasında?
Dur önce ben tahmin edeyim söyleme hemen.
Binler? On binler?
İstersen yüzbinler de bana. Hatta milyonlar de kalplerimiz arasında.
“İstemiyorum seni hayatımda” demiştin ya bana. Hatırladın mı sevdiğim?
Sen mesafeden daha fazlasını zaten koydun iki kalp arasına.
Varsın bedenlerimiz arasında yüzlerce kilometre olsun ne fark eder.
Kalplerimiz beraber atmadığında.
Sevdiğim diyorum sana sürekli. Bazen de sevgili?
Kızıyorsun değil mi? Hissediyorum. Ama kızdığını söylemiyorsun bana.
Kızma sakın. Kızma lütfen.
Sevgilim diyeceğim o gün de gelecek.
O zaman kızmayacaksın değil mi böyle?
Biz neyiz diye bu sefer ben sana soracağım ve sen cevap vereceksin.
Belki sen bu sefer diyeceksin; “Offf. Sırası mı şimdi bu sorunun…”
İstediğini söyle sevdiğim. Dilediğini söyle sevgili…
Ben sensiz yapamayacağımı çoktan anladım.
Bu yüzden ne dersen de fark etmeyecek bana.
Biliyor musun dua bile etmeye başladım… Belki kabul olurda beraber oluruz yeniden diye.
Ben senden asla vazgeçemem tekrar hatırlatmak istedim.
Bir insan vazgeçebilir mi aşkından?
Bir insan vazgeçebilir mi hayatından?
Sen olsan vazgeçer miydin söyle bana? Ama sakın aşık olma başka birine.
Yoksa kahrımdan alıp başımı giderim bu diyarlardan.
Seviyorum burayı kara sevdam… Seviyorum seni bana hatırlatan her şeyi.
Tıpkı seni sevdiğim gibi seviyorum.
Ama biliyorsun;
Seninle daha çok seviyorum burayı.
Yan yana oturup konuştuğumuz o günleri,
Güzel yüzünü seyrettiğim o günleri,
Tatlı sesini dinlediğim o günleri…
Öyle çok özlüyorum ki senin olduğun her şeyi.
Her gün daha çok özlüyorum seni sevgili.
Her gün üzerine bir tane özlem daha koyarak özlüyorum seni.
Öyle bir seviyorum ki seni.
Kalbimdeki tek kraliçeyi… Ayşen’i.

Sevgilerle…

“Onur SUSAN”