Biz Büyüdük ve Kirlendi Dünya (Arşiv Yazısı)

2009 yılının Mart ayında çok sevdiğim ilkokul arkadaşım Zeliş’in blog sayfam için yazmış olduğu bu makaleyi burada sizlerle paylaşmak istiyorum… Hoşunuza gideceğine eminim.

Küçüklük ne kadar güzeldi… Sevdiğini öp, kaç… Aşk şarkıları dinlemek yoktu. Kutu kutu pense oynarken, yağmurun altında top oynarken ne kadar mutluyduk…. Saklambaçta birbirimizin yerini söylemeye çalışırdık… Şimdi saklandığımız yeri kendimiz bile bilmiyoruz. Düştüğümüzde dizlerimiz kanardı, şimdi ise kalbimiz… Reddedilme korkumuz yoktu, bir kez ağlasak bizim olurdu, şimdi günlerce ağlarız ama bizim değil “başkalarının” oluyor. Salıncakta sallanırken her rengi aynı anda görebiliyorduk. Aşk filmlerindeki en acı karakterle değil, çizgi filmlerdeki en mutlu karakterle kendimizi özleştiriyorduk… Büyümeseydik de hayat aynı kalsaydı keşke. Her şey zorlaşmasaydı… A,B,C,D olan şıklara E eklenmeseydi…. Muamma olmasaydı; hep gülseydik, sahte gülüş nedir bilmeseydik…

-Zeliş-